توسط: س.م

س.م — Thu, 10 Nov 2011 22:38:53 +0000

آرش جان سلام. وقتی شاهدخت را خواندم ،هرگز فکر نمیکردم یک روز به نوشته های پزشکی که تا قبل از این برایم فقط یک پزشک بود، که در لحظه های آخر زندگیه دختری (که با چشمان باز و رگه ای از خون بر لبهایش کابوس یک دیکتاتوری شد ) بر بالینش حاضر شده بود ،آنقدر وابسته شوم که دائما کتابفروشی های شهر را برای پیدا کردن نوشته ای جدید یا قدیمی یا ترجمه ای زیر پا بگذارم….
حالا خوشحالم که اینجا میتوانم نوشته هایتان را بیابم و بخوانم.
آقای حجازی عزیز واقعیت اینستکه انگار دیکتاتور روزبروز بیشتر از چهره ی پلیدش پرده برداری میکنه و ما روبروز از بهار دورتر میشیم. غارت اموال مردم و دعوایشان بر سر تقسیم آن میان گرگها……. افزایش روزافزون فقر و فساد …… اعتیادی که کم کم داره به یک مسئله ی عادی تبدیل میشه و جوانانی که دیگه حتی براشون مهم نیست که دوروبرشون چه اتفاقی میفته و نظامی که به هرحال حالا میبینیم و میفهمیم که حتی به دست پرورده های خوش هم رحم نمیکنه و حتی تحمل مخالفانی از جنس خودش رو هم نداره……و چنگ ودندانی که دیگه حتی علاوه بر دشمن!!! به دوستان داخلی هم نشان داده میشود….
درواقع ما مردمی هستیم که خوبهایمان یا درزندان هستند یا در حبس خانگی یا در تبعید اجباری و خودساخته و یا امثال من که همیشه وابستگانی داریم که انتظار دارند دیگران کاری بکنند….
من و امثال من میخوانیم،میدانیم،میفهمیم اما همیشه دستانی هست که مارا در خود چفت کرده اند تا مبادا بچه هایمان بی مادر بشوند یا همسرانمان بی همسر……

دیدگاه‌ها برای: روانشناسی دیکتاتور – 1

توسط: س.م